Kabuğun Altındaki Yara...
bak evlat...
üzme kendini bu kadar biliyorum zordur ayrılıklar yüreğin y/anar y/anarda derdini kimseye söyleyemezsin, her şey bitti, yaşayamam sanırsın. bitkin... bir köşeye yığılır kalırsın, boş boş bakarsın bir noktaya susarsın... sadece susarsın. gözlerin dolar ağlayamazsın. ne yemek aklına gelir ne de içmek... beynin hükmedemez uzuvlarına... suçlarsın kendini ’ben ne yaptım?’ dersin. hala kıyamazsın ona ’ o yaptı’ diyemezsin evlat... niceleri ayrıldı tıpkı senin gibi. sen, ne ilk ne de son ayrılan olacaksın... yine yeniden sevdiler... ya da sevdiklerini s/andılar... kabuğun altındaki yara sızlasada yaşamaya devam ettiler... yaşarsın evlat böylede y/aşarsın... M.Akın |
Ölemezsin.
Yüreğinize sağlık..
Saygılar