Ben...
gülhane parkında
ceviz ağacıyım Nazım’ın farkında bile olmadığın... belki... Orhan Veli’de cımbızla ayna umurumda değil dünya... Attilla İlha’nın sonbaharında çiçekli erik ağacı gözleri kamaştıran ışığında... Cemal Süreya’nın konsolunda bir gümüş kutu noksan... seni bunun için bile sevmeye hazır olan kim bilir?... Can Yücel’in pembe evinde sarkmış tül perdelerim belki uçup yüzüne yüz süren... belki... Necip Fazıl’ın gecelerinde hüzün kalbim bir çiçek gündüzleri ölgün... M.Akın |
Kalemin susmasın
______________________________Selamlar