Benim gibi çocukluğundan beri gurbette yaşayan ve köyünü özleyen herkes için

Kağnı yolu tozun kalkmaz olmuş,
Ne aşağı çeşmede su aynı, ne kayapınarın da.
Bir yudum aldım gözüm doldu ağladım.
Tüten bacalar tütmez olmuş Kargın’ım

Menti pınarı yok yerine baraj yapılmış,
Ne kartalkaya da üzüm var,
Ne hoyukluda Nohut
Ne örene giden var,
Ne Tırazlıkta oynayacak çocuk
Ne susada olta atan gençlik.
Yolların mahsun, başın dumanlı Kargın’ım.

Ne taşdepe de yatan bir mero
Ne sulu oyakta otlayan kuzu
Ne güzel olmazmıydı sevene seven kızın nazı
Kimi gelin olup yabancı olmuş Kargın’ım.

Çayırın başı kurumuş, aşağıcesmeye gitmiyor kızlar
Öylen olsunda koyun sağardı analar kızlar,
Duyuyon mu heç var mı meleşen kuzular,
Yolların asfaltlanmış değişmiş Kargın’ım.

Ne çeşmeler akıyor, ne ekiliyor bağlar,
Andıkça mazıyı içerim sızlar.
Kurulmaz olmuş düğünler çalınmaz artık sazlar
Kerpiç evlerin betona dönmüş Kargın’ım.

Kimi sayam ki, tektek göç etmiş halalar bacılar,
Ne emmi var, ne ana nede baba,
Göşenin kömünden hassayıtın köprüsüne kadar
Her ev boş, her ev ağlar.
Yüreğim senin gibi yaralı Kargın’ım.

Derya mürekkep olsa yetmez seni anlatmaya,
Gelince kavede iki çay içip sohbet etmeye,
Cuma da bir safla namaz kılmaya,
Mezarında geçmişe dua etmeye
Derdimiz aynı ....
Ömrümüz yetmez seni anlatmaya
Bizde gidersek bizi unutma Kargın’ım.

Söyler Şenol dinleyen olur mu bilmem,
O köyde büyüyen anca beni anlar
Hepimiz yetim, hepimiz öksüz
Toprağın ekmeğimdir Kargın’ım.

-28.01.2018