divanebaşım gözüm üstüne biz bela aleminde mekan tutalı meskenimiz viraneler, yoldaşımız divaneler olmuş... bir yay gibi kurulmuşuz kapılardan sorulmuşuz sırtımızdan vurulmuşuz ağlayan anneler olmuş... çöle inerken nur...geceyi bölerken sahur musa yı saklarken tur... dara giderken mansur bilmem ki neler olmuş... yaşamışız yazımız üzre,çöktük dizimiz üzre başımız, gözümüz üzre yere düşen sözümüz üzre destanlar söylenmiş...efsaneler olmuş... ucbeyi |
meskenimiz viraneler,
yoldaşımız divaneler olmuş...
.........................
Deliye çıkmış adımız
Oysa bilmezler ki velilerdi yoldaşımız
Kuzular verdik kurban davamız üzre
İmamlar ve oğulları düştü Sahn-ı Seman önünde
Kamyonların fren izleri durur asfalt yolların
Islak gerçeklerinde bir gece
Destanlaşır hayatlar
Biter, gider, tükenir dediler de
Neyse.... Yazılacak o kadar çok şey var ki Reis...