LEYLA BİLE KISKANIRDI
Seni çok ama çok seviyorum !
Sana dilimle söyleyemediğimi, Şiirlerimle söylüyorum bilesin "AŞKIM" diye başlıyorum satırlarıma Yaşama rengini veren sevdadır Sevda ise ümitle beslenendir Beklemek ümitle güçlenir O gücü bana verense sevgilidir Bi-tanem diye öperdi beni Her şeyim diye severdi beni Sonra kara bulutlar girdi gökyüzümüze Onun yitirdiği bir taneydi Benim kaybımsa her şeydi ! Bırakıp gittin ya sen beni, Sanma unuttum ben her şeyi. Zaman alışmayı öğretir dediler , Verdikleri teselli yalanmış meğer Yanar o ateş içimde için,için Tüterim arada duman duman! Seni öyle çok sevmişim ki Kitaplara girer destan olarak "AŞKIM" diye yazıyorum seni şiirlerime Leylâ bile kıskanırdı görseydi beni m.yavuz |