ne güzlerin safarı
nede gözlerin akıl kârı
bıktım hayatı eksik yaşamaktan
alttan almaktan bıktım



utopya seromonisi
kuyis kıyamet rallisi
gidiyorum
dilimde lâl olmuş bir yığın hüzün
gidiyorum
sahte gülüşlerin ilmek iklimlerinden


adın hüzzam bir şarkı
adın çığırtkan bir kuş sanki
üstüme gelme ey kargış
kara kış üstüme gelme
ey ilençli kahır
ey kulakları sağır
senin olsun yanağım
dudağım senin olsun


sen git desende
ben dururum
sen söylemesende
ben bir çaresini bulurum
sen sessizliği duymazdın
bense gürültüyü görmezdim
sorsalardı söylerdim
ben senden daha çok yokluğunu dımağımda taşıyorum


dışarıda yağmur
yağmurda hasret
hasretimde sen
nasılda geliyorsunuz üçünüz üstüme
bir bilebilsem


üşüme diye soymuyorum seni tepeden tırnağa
hesapta sormuyorum
alacaklarını biriktirme
unutacaklarınıda


sevda veba salgınıydı
hayat soygun
ay gümüş renkliydi
adımlar yorgun





kendini anlatmayı bırak
zira tek sözcük değil aşk
tek günlükte
tenimde can kırıklarından başka konuk yok
zılgıt yamalarım bu yüzden


veresiye yok bu gece
faraziyede
bir başınalık
pışmanlık
ne çok değil var
ne çok öte