14
Yorum
30
Beğeni
5,0
Puan
1123
Okunma
CAN KARABAĞ’ım
Ay ,ışığını sakladı.
Hainliğe,zulme yattı eli.
Köpekler havlayamadı ,susturuldular.
Uyandıramadı Karabağ’ını .
Gece sessizliğe bürünmüşken,
Ölüm pusuya düşürdü.
Yaptı yapacağını!
Kan kustu namlular !
Ateş topları!
Ve....
Çığlıklar şivanlar içinde .
Kaçamadı minik bedenler.
Nerden bilirdi körpecikler acının bu denlisini.
Gözlerinin şahitliğinde kaybetti sevdiklerini.
Oy..karabağım!
Oy .kara bahtım!
Yan kara bağrım..!
Altıyüz otuzaltı can,
Çoğu cavan.
Nedenini bilemediği bu vahşette katledildiler.
Kalanlar karanlığa terkedildiler.
Ateşler düştü ocağına yan Karabağ’ım .
Kızıl renge boyandı kan Karabağ’ım .
Sen suçlu değilsin ,utanma sakın.
Eğilmesin başın
Akmasın kanlı yaşın.
Can Karabağ’ım .
20/01/2018. H. Işık
5.0
100% (21)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz