Miyadı yok
Her acının yeri ayrı
Gönül denen kafeste Kimi yıllar sürer Kimi mevsimlik. Evlat acısının miyadı yoktur. Sofradaki yeri boştur, dolduramazsın Oraya kimseyle oturtamazsın Gece gündüz bir kor yanar içinde Okyanusu döksen söndüremezsin. Gözlerinin yaşı tuzudur yemekte. Kabrine giderken yollar hiç bitmez Geriye dönerken ayağın gitmez Toprağı okşaman hiç tatmin etmez Gül kokulu tenini hissedemezsin. Sabaha ulaşır sessiz geceler Dilinde yüreğinde ismin heceler Istersin bir kere girsin rüyana Uykusuz geçen gecede rüya görülmez Evlat acısının miyadı yoktur Güler Elmalı |
ama bir gün doğduk bir günde öleceğiz ama bir gün önce ama bir gün sonra
bize düşen Allahtan gelene boyun eğmek acımızı içimize gömmek çünkü hayat devam ediyor
hele birde ölenlerden kalan torunlarımız var ise kalanlarımız ile yaşamaya çalışmak selam ve saygılarımla.