SEN EYLEDİN KÜL BENİ
Seni unutmak için çok uğraştım
Dost oldum meylere efkar bölüştüm Sızıp kalmaya köşede alıştım Bir çıkmaza götürüyor yol beni Nasıl oldu birden daraldı yerim Gün geçtikçe erim erim eririm Hasretinle çile çeker dururum Acımazsan gurbet ele sal beni. Pişirdiğim yemek kaldı tavada Ne sevgi ne huzur, kaldı yuvada Buruk bir tebessüm kaldı havada Taşıyamaz tutunduğum dal beni Ciğere işleyen bir verem gibi Bu derde düşeli sen çârem gibi Aşkınla kavrulsam ben Kerem gibi Yansam da kurtarmaz gayrı çöl beni. Gel ki bu gönlümde çiçekler açsın İnan ki dünyamsın başımda taçsın Sen de benim gibi, sevgiye açsın Yaktın yıktın, sen eyledin kül beni... NURAN ÖLMEZ .Gecelerin şairi..16.01.2018 |
Sizi kutluyorum en güzel şiirlerde buluşmak üzere ...
.............................................Saygı ve selamlar..