Serbest ve kafiyeli karışımı bir şey oldu.
Serbest şiiri fazla beceremiyorum.
Herhalde pek sevmediğimden.
Bir denemeydi.

Yaşarken neler gördük biz,
Şükür bu günlere gelmişiz,
Silolarda çürüyen buğdaylar,
Marşal yardımıyla yapılan yollar,
İçinde insan yakılmış fırınlar(!)
Sabun yapılmış insanlar(!)
Ne büyük palavralar,
Kürkler,köpekler,bebekler,
Neler gördük neler,
Seçimle geldiler.
İdam edilip gittiler.
Yollar yürümekle bitmedi.
İki anahtar ele geçmedi.
Tezgah altı zeytin yağları,
Kuyrukta benzin bidonları,
Borç için kapılarda bekledik.
Alıp maaşlara ekledik.
Kaç kez koalisyon yaptık.
Çoğunda sınıfta kaldık.
Barış dedik savaştık.
Kıbrıs’ta zoru başardık.
Ne yokluklar yaşadık biz,
İki ihtilalle geri gitti Ülkemiz,
Dönüp bakınca düne,
Bir çok genç gitti güme,
Marmara da deprem yaşadık.
Hala daha ders almadık.
Hiç haber yok petrolden,
Kurtulamayız fakirlikten,
Elin adamını kurtarıcı bulduk.
Bir Cent’e bile muhtaç olduk.
Ne Partiler gördük,ne Meclisler,
Ne Bakanlar gördük,ne Vekiller,
Ne yeminler,ne sözler,
Neler işittik neler,
Bir koyup beş alamadık.
Söz sahibi olamadık.
Bir sürü pazara girecektik,
Köylü pazarına bile giremedik.
Nedir bu çektiğimiz çile,
Yutkunmaktan gelmiyor dile,
Şimdi şükür öyle değiliz.
Nankörlük etmemeliyiz.
İçte düşman,dışta düşman,
Fetöş’lardan el aman,
O hal,bu hal,
Söyleyin bu ne hal,
Sorsanız çoğunluğuz,
Lakin kalmadı dostumuz,
Herkese kafa tutacağız.
Taksimattan pay alacağız.
İriyiz,diriyiz diyoruz.
Hep kazığı yiyoruz.
Nerede Türk’ün izi,
Kimse kazımıyor bizi,
Gerçekte ise azız.
Velhasılı yalnızız.