Sana yurudukce bitmeyen yollardan yorgunum...
Karamsar gecelerde, avuclarinda tadardim huzuru..
Parmaklarindan sevgi nehri akardi
hep bana yazardin ..
Yalnizca yazardin adim atmazdin..
Bitmezdi yazmakla o akil disi askin ..
Beni sevdigini soylerdin ama bir adim yurumezdin ..
Sadece yazardin...
Gulu koparmadan koklar gibi severdiN beni.Kokumu rüzgarlardan alırdıN..
Ellerimz birlesmesede ruhlarimz gokkubbede sevisiyor derdin..
Bende sadece ruh olmayi isterdim,
zaten ölmek en çok sairlere yakışır..
Çünkü her şairin mahserde bir bekleyeni vardır..
Ve her şairin yazdıkca Kuytulasan bir yarasi vardır..
Sen yazardin.. kisrak misali kalbim sana kosardi..
Catlayacagindan korkardim.
Sen umursamaz yazardin...
Zaten hayatı pekte sevmezdin,mutlu olmak icin mucize beklerdin..
Ben senin mucizendim ama uzaktim..
KADER Diye yazardin bukez,
’kader seni uzagima dusurdu..’
karanlık bir odada iki kişiydik ..
birbirimizi hisseder ama göremezdik...
sen Aydin ben güneş..
Aykıriydi doğaya olmamız eş.
ama bilirdim senin söndüğün anda,benim ışığım doğacak ..
Ve benim cümlenin noktasını sen koyacaksın ...
sen hala yaziyorsun sevgili..
Ama bu umutsuzluk bitmiyor..
Yollar sana gitmiyor...!