Derlemesini yaptığım yöresel türküde adı geçen "yosma" yı uykuya dalacağım sırada Türkiye’ye benzettim. Allı pullu yosmanın kırmızı örtüsünü bayrağa, İstiklal Marşını geline yakılan ağıt gibi düşündüm.

SEVDAMSIN BENİM

"Allı pullu yosma gel gel otur dizime,
Utanırsan çek yazmanı yüzüne."

Yöresel TÜRKÜ gibi dillere düşenimsin
YE YE bitmeyen nadide hazinemsin
Tükenmez üzerindeki bu oynayışlar
Kanıma dokunuyor bu okşayışlar.

Sen de ne yosmaymışsın be!
Asya Avrupa arası ulu köprüsün ya;
Üzerinden yağız yağız atlar da,
Uyuz uyuz itler de geçmiş
Akıllarda gönüllerde kalmışsın.
Hasta itin uykusu hafif,
Rüyası uzundur, bilmelisin.

Ulu orta açma üstünü başını öyle, dikkat!
Yiyici kuzgunlar her an tepende
Al yazmanı dök yüzüne tut köşelerini
Savrulmasın sakın, çünkü adın bereket.

’O’ Dolma Bahçe’ de sönmeden daha,
Nikahlamıştı seni bizlerle
Hem de üzerine allı yazma örterek...
Kına türküsü gibi yakıldı acı bir ağıt
"Korkma!..." Diye başlayan,
"İstiklal" diye biten hani
Her hecesi baştan başa memleket.

Allı pullu yosmam kal dizimde dizimde
Sen var iken gözüm olmaz bir yerde.

Ayşe KARADAĞ

04.01.2018