KIZIL BİR GÜNEŞ BATMAKTA
KIZIL BİR GÜNEŞ BATMAKTA
Otursam ; Umutlarının maviliğinde Derinliğinde gözlerinin Öylece kalsam. Nefesinin serinliğini Bir denizden alsam. Ufkunda bir kızıl güneş batsa Kızıl bir alev oluşsa hüznümün avuçlarında. Yine avuçlarım yansa. Uzansam; Dağların en yücesinin döşüne Irmaklar aksa yanımdan anamın mezar taşını yalayarak Göz yaşlarımı yollasam , Kurursa yatağı,ırmağının Kalp hizasında yatar babam. Parmak uçlarım ,yüreğim sızlamakta Onlar ki Yokluğumun kuytusunda yatmakta Ağrı dağı gölgesiyle eğilmekte Aras serinliğiyle korumakta Bir ben kalmışım Çok uzakta .6/01/2018. H. Işık |
Hüzünlü hep bir yanımız hele ki hasretin çığ gibi büyüdüğü ve huzura dönük başımızı bir türlü dertlerden alamazken.
Duygu dolu, yalın anlatımı ile bir nefeste okuduğumuz şiirinizi kutluyorum değerli dost.
Var olun kıymetli şairim.
Selam ve saygılarımla...