Kaç bahar tüketti kaç yaz bitirdi;
Alnımda bahtımın karası gönül…
Kimseye sormadan neden kanıyor;
Gözümde tütenin yarası gönül…

Diklendim hayata, hiç şaka değil;
Kesilen can suyum nafaka değil;
Gözyaşım hayrıma, sadaka değil;
Kaybolan yılların kirası gönül…

Duyulur mu nasıl diye sorduğum;
Beyhude mi alfabeyi yorduğum;
Ellerimde yıllar yılı gördüğüm;
Çıkmayan ayrılık kınası gönül…

Bırak sen arzuhal etmeyi bırak;
Bu yılda umudun toprağı kurak;
Kanadı kırılmış, göklerden ırak;
Uçar mı gönlümün sunası gönül…

Çehreler asılır çatılır kaşlar;
Yanaktan usulca düşerken yaşlar;
Dört duvar korosu şarkıya başlar ;
Duyulmaz neş’emin sedası gönül…

Kapına beklenen misafir vurur;
Yaprağın dökülür çiçeğin kurur;
El ayak çekilir nefesler durur;
Gelince faninin sırası gönül…

Ali ALTINLI – 01.01.2017
Saat: 00:30