deniz üstünde şarkı söyleyen yakamozlar
az giderim uz giderim...
şehri uyutup da giderim...
kar kokusu siner avucuma
ayaza tutulur nefesim
ciğerlerimde cehennem yangını
çıkan her ses her harf bir hüznün ifadesi




durmadan geçerler köprülerinden şehrin
çözerler sarı saçlarını kar yüzlü sarışın kızlar
yok konulan yerde aşklarım
ruhumun bir kaç katı sevdalarım
kırgın ikindilerde suskun
karla örtülmüş şehrin sokakları
kış arzından kovulmuş güneş
çırpına çırpına gitmiş yerle gök arasına
yan gözle bakmadan dönüp de arkasına




***




eski bir liman şehri
havada aynı koku
küf tutmuş evlerin yüzü
gıcırtılı kapılardan çıkar ses
çocuk çığlıklarına karışık
limana bakar kadınlar ahşap pencerelerden
deniz kıyısı kalabalık gemiler kayıklarla dolu
her biri uzak bir beldeden gelmişler




ikindiler karla örtülmüş
ağaçların çıplak dallarında serçe kuşları
beyaza boyanmış bahçeler evlerin çatıları
haber yok dört nala giden atlılardan
vaveyla düşlere
kır çiçekleri kuytu çalılıklarda çürümeye bırakılmış




***



kar vakti
karlar düşer şehrin bedenine
sabahın köründe kalkan trenlerle
geri döner dağlardan eşkıya rüzgar
daha esmer
daha ölümcül
sinir hastalığı tansiyon ve kalp yetmezliği ..
içindeyim bir çıkmaz sokağın
perdeler kapalı beyazkaranlık her yer





bir zamanlar bağrına bastığım başını okşadığım
düşlere dokunurken gece
korkarım karanlığın koyusundan
tak tak ayak sesleri peşim sıra gelir
aldığım her nefes korkaklığımın eseri
her görüntü bir düş
her kıpırtı çatlatır yüreğimi





ben hiç sevemedim saatler boyu yağan karı
hiç bir zaman bana seni seviyorum demediler
eridiler her zaman
hırçın bir akarsu büyüsüyle
haykırışlarla kuşlar uçup giderken üstümüzden
uzun zamandır akşam vakitlerinde
aklımın ucuna gelen her ne ise …
suskunluğun kuytularına yıkılır




***



önce kabuslar üşüşmüş
her gölgenin ardına saklanmış devler
korkunç bir evham taşımakta boş evler
şimdi üzgün bakışlarımı düşen kar tanelerine harcıyorum
kar yağıyor her şey ıslak
sırılsıklam olmuşum
her kar tanesinin yasını tutuyorum
sigaraya vurmuşum kendimi
ciğerlerim ince bir zırh kadar kabuk bağlamış




***


redfer