adsız..adı konmamış
uykusuz,sancılı gecenin ardından
gün doğmak üzere kızıl asılı gökyüzünden sabahın ayazında çiğ taneleri hüzün kokuları yayıyor içimde bir ürperti ruhumun labirentlerinde kaybolan ben idam mahkumu hanımelleri gibi mahsun ve hüzünlü acı dolu nağmeler mırıldıyor sabah son yaprağı uzak diyarlara savuruyor ayrılık rüzgarı ömür defterine kalın bir çentik ekleniyor özüm aşksız kalıyor bu kentte iki yabancı adsız,adı konmamış,doğmamış yaşamamış sanki.. ben elkızı sen eloğlu miray |
neden hep böyle olur bilseydik kel kafamızın merheminide bulurduk sanırım...sevgi acı çekmek ve mutluluğu azat etmekse hepimize şiir yazmak düşüyor işte...paylaşımdan güzelide yok bence...
şiirlerle coşalım...
kutlarım,
maviler yüreğinize...