Hayat dipsiz bir kuyumu
Yoksa matemlerin içerisinde gizlenmiş rüyamı
Aklın almadığı düngü içindeyim anne
Her yanım hüzün kokmaya başladı
Mutsuzmuyum yoksa mutlumu
Onuda bilmez oldum
Her yanım surlarla kapatıldı sanki
Derin bir kuyunun içindeyim anne
Zamanı su misali içtim gitti
Akıp giden zamana mı göz yaşı döksem
Yoksa gelen zamanın getirdiği
Hüzne mi
Yoksa anne vursam tekmeyi dünyanın döngüsüne
Canın eheneme mi desem dünyaya
Haykırsam sesim soluğum kesilene kadar
Ben mutluyum anne
Bilirsin beni
Bilirsin yıkık olan yanımı
Yıkık yanımı tamir edemedim
Hani tamir etsem
Tamire gelse yıkık yanımın sahipleri
Sallarım bu dünyayı anne
O vakit benden mutlusu olmaz bu dünyada
Seni unutamam anne ayakta durmama
Sebep varlığın duaların
Senin özleminde yakar sol yanımı
Çare yok anne bendeki derdin çaresi
Dermanı yok
Söyle anne hayatı bu kadar nefretle anarken
Yada hayatı bu kadar severken
Neden hayat bana ihanet etti
Neden kanatlarım benden alındı
Neden yüreğim yerinden söküldü
Ben neye uğradığımı unuttum anne
Hayatın ihanetini hayatın şerefsizliğini
Unuttum
Dünya bu kadar kötü iken
Dünya bu kadar şerefsiz iken
Neden şerefsizler hep ayaklarıma dolandı
Boş ver annem boş ver
Bak benimde bir ayağım çukurda
Yitirdim ömrümün yarısını
Dönüp geriye baktığımda
Sadece aklıma gelen
Yıkık yanım ve sen
Olsun annem olsun
Ben senin varlığınla mutluyum
İyiki sen varsın
Yoksa aldığım bu nefesin
Bir kıymeti yok
Seni seviyorum anne
Yıkık hüzün yüklü yanımla değil
Katıksız safi yanımla annem