Yokluğun nelere mal oldu bilirmisin
Bilemezsin geceyi hüzünlere boğduğumu
Sensiz yaprakların yeşilken nasıl kuruduğunu
Varken yok sayılmak nası bir şey bilirmisin

Tenimiz tutuşunca birbirine ateşinden erirdim
Dudağımda yarım kalmış gülüşlerin acısı
Yudum yudum içip kanamadığım gözlerinden
Büyür de büyür içimde yalnızlığın acısı

Sen hangi mevsimin rüzgarısın sevgili
Ansızın esiyorsun gönlüme gönlüme
Yitik hiç yaşanmamıs bir ömür gibi
Yıldızlar dökülür suya peş peşe

Bir sızı var bedenimde yüreğimde bir acı
Ben artık şiirler yazamıyorum eskisi gibi
Bir hüzün var kalemimde içimde bir kahır
Ben artık gülemiyorum eskisi gibi

Dışarıda yağmur fırtına var kıyametler kopuyor
Ay karanlık kimseler görmez
Çok üşüdü ellerim göğsünde ısıt biraz
Gel ne olur gel son bir kez sarıl biraz



Fatma Ayten Özgün