ÖPÜN BENİM YERİME...Ey melekler, gelin, uçun gelin, ne olur, İpek kanatlarınızla okşayın yârin yüzünü... Öpün, benim yerime, gidemem ki ben, Okşayın saçlarını sessizce... Alın yüzündeki hüznü, Gülümsesin dudakları. Sakın sormayın ona hiç bir şey, Bir bebek gibi sakin ve mahzun, Bir melek gibi uyusun, Ne olur hiç ses etmeyin,... Terli mi sevdiğim yüzü? Gözlerinde yaşlar var mı? Alnından öpün usulca, çok yavaş... Bakın, saçları kar mı? Örtün eğer üstü açıksa, Üşümesin, sakın ne olur... Öpün benim yerime, Gidemem ki ben oraya. Sevdiğim yüzünü öpün, Uyanmasın, çok sessizce... Özlemimi biiyor mu? Sevgimi alın, götürün, Rüyâsında serpiştirin, Yıldızları bahçesine. İncitmeyin sakın onu, Öpün benim yerime gizlice... Hâlenur Kor |
Ta kalbinin orta yerinden,
Söyleyin duysun
Benim O en sevdiğim..."
Şiirinizi okuyunca sevdiğimi bir daha sevesim geldi :)
Sıcacık, samimi bir sevgiyi çok güzel ifade etmişsiniz şiirinizde
Yüreğinize sağlık, kaleminiz hiç susmasın şairem.
Sevgiyle kalınız.