Ne zaman sevsem birini,
Ardına kadar açsam yüreğimi,
Hüsran olur sonrası.
Hep üzülen ben olurum.

Engel değil, seni sevmeme,
Aramızda olsa da derya deniz.
Mesafeler aşmak,aşklar yaşamak için vardır.
İki ayrı şehirde de olsa,
Vazgeçilmeyen iki can olalım.
Hissedelim aldığımız nefeste bizi,
İlklerde yaşayalım sevgimizi.

Martılar suya her daldığında
Küçük girdaplar oluştursun.
Kanatlarında haber ulaştırsın bize,
Denizin mavisi, dönerken yeşile.

Dalgalar kucaklaşır kayalarla,
Özlem türküsü söyleyerek.
Uzakta ki sevgiliye kavuşur sanki.
Kapılır akıntıya köpük köpük,
Yosun kokusu işler ta içime,
Sigaramda ki duman gibi.
Dolsan diyorum tüm hücrelerime...

Gün çabuk geçer, olur akşam.
Bedenim taşımaz yılların ağırlığını,
Sen yoksun ya yine,
Gözlerini ovuşturursun toz kaçmış gibi.
Ağlamaya hazır yüreğim sanki.
Alışkanlık olur dolar gözlerin,
Gelmeyeceğini, bilirsin de yine beklersin.
Kokusuna hasret kalırsın sevdiğinin.

Rüzgar çıkar, kabarır deniz,
O eski sakinliği yoktur.
Dalgalar uğuldayarak konuşur sanki.
Döverken kayaları.
Kendime getirir beni irkilirim...

Korkularıma yenik düşerim,
Ne olurdu olsaydın yanımda.
Beraber aşsaydık aşılmaz dağları,
Gözlerin esir alsaydı beni.
Sevenin değil tutsağın olurdum senin,
Konuşabilseydik eğer...

Çıkmaz sokakların en kuytu yerindeyim.
İki ahu gözün hapsindeyim.
Titreyen dudaklarım değseydi tenine,
Ölüm diye severdim seni yine de...




Refik
23 .12. 2017
İstanbul