ölümlerin en güzeliŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Hak etti...
Terliklerimi giymem lazım,
onlar hep bildiğim yerde. Oturduğum yerden yatağın altına kadar her şeyi düşünmem lazım. Her sabah altından geçtiğim ağacın üzerinde duran kuş yuvasını keşfettiğime sevinmeliyim mesela Üzülmemeliyim mandalinanın kokusundan hüzünlendiğime Saçlarımı kıvırcık yapmak istediğime Onların istediği gibi yaşamamaya direndirten duyguları taşıyabilmiş olmaya sevinmeliyim... Meğer ne de anlamlıymış bir Sabahattin Ali, Oğuz Atay... Yüreğimde şimdi hiç kapanmayacak bir yara var Sevinmeliyim öldürmediğine, Acısa da yaşattığına Kar yağadığında artık hep gülümseyeceğim Beraber tahinli ekmek yiyemeyeceğimize ağlayacağım... Ama hep bileceğim, ben artık sevmeyi öğrendim. Bu ne güzel bir can... Bu ne güzel bir ölüm... T.B.L |