Duy Sesimi Azize'm
duy sesimi azize’m
sen bu kentten gideli acılar biriktiriyorum en kederlisinden tükenirken yalnızlık deryasında bu ömür içinden geçiyorum matemli ürkmelerin bölünüyor yeniden bin kere iliklediğim yüreğim çat diye çatlıyor orta yerinden uyanmak istemediğim ıslak rüyalardan hayatıma bir sen, renk verirsin ben her gece sensizliğine ağlarken varsın karanlık kalsın dünyam gecemi gündüze çeviren sen yoksan gözlerin değmeğince gözlerime ve sen bu şehrin küllerini savururken şiirsel ağlamaları bırakırken sokağıma bu sessizliğin çığlığından kaçışıyorken gölgeler hangi göğe baktıysam karanlığını bıraktı hangi sahraya yürüdüysem serap oldu ve hangi kışa ısındıysam ayazında dondurdu özleyişlerimi sitem sanma iç çekişlerimi söz geçiremiyorum asi duygularıma gidişin saplanıyor sol yanıma bir hançer bir kurşun bir veda en çok da giderken bıraktığın son bakışın ................kanattı yüreğimi... 22 Aralık 2017 |