Dört Mevsim Aşk
Kışla başlıyor derin sancılar
Ocakta yere serilip kar üstünde Yürüyorum ufacık atılan adımlarla Sigaramın külleri tükenmiyor Ne o çok bildiğin zaman geçiyor Nede kalemim’in mürekkebi tükeniyor İlkbahar geliyor hissiyatler kaplıyor Gündeliğimi ne hikmetse sokakların Yolu dağ yoluna çıkmıyor buluşamıyorum Çok sevdiğim doğayla yaprağı dalında Yeşilimsi duayla meskensi halin hâlâ Yoklar da özlemler desin Yazda gelir eksik olurmu misk’i amber Kokuları ulaşmak uykuyu ana Kucağında bırakmak serinlemek İstiyorum izin vermiyor kilometrelerce Yürüdüyüm yollar belini büktüğüm Zaman çalmış benden bir çok şeyi Tekrar kış bağlanıyor tekrar ve tekrar Yineler hep vardı dert yılı çekiyorum Dört mevsim de gülemiyorum Dört mevsimde aşk beşincisinde Huzur niyaz ediyorum Dört mevsim aşk dört mevsim sevgi Benden uzak kendimi bildim bileli Dört Mevsim Aşk İbrahim KANDAMAR 09.02.2006 |