Aramızda uzak yollar, gurbet kapısı
Yine bir bayram günü, yalnızım anne
Biliyorum, yine başın öne eğik
Set duvarlar çekilmiş, yolumuza anne.

Yüreğim yanar, sensiz bayram sabahı
Akar gözlerden yaşlar, kanlı, kıpkırmızı
İstemem artık, sensiz geçen bayramı
Kavuşmayı diyorsan, ötelerde anne.

Sesini duyunca, paslı kulağım
Ahlara dem vurdu, kahpe inadım
Sema’ya uzanmışken yitik dermanım
Gücenme sakın, olur mu anne.

Aşkınla coşup yanarken, sensizlikten
Bulutlar yardıma koşar, yanmış şefkatinden
Bayram sabahı, o buruk sesinden
Mahşer dile gelir, içimde anne.

Güllere gem vurur, burada bayram sabahı
Miskinliğe koşar, kuşların kanatları
Saçamaz yıldızlar, nurlu tacını
Kendimi bulmadan, gelemem anne.

Yarınlara el uzatmaktır, niyetim
Baharda filizler, solmasın diledin
Bayramı bayram yapta gel dedin
Engelleri aşınca, geleceğim anne.

Bayram günü gurbet, nasıl yaşanır
Bir bilsen ruhum, sinsice daralır
Günahıma bedel, buhran bana yaraşır
Bekle beni, mutlaka geleceğim anne.

Kokun geldi esti, sindi ince bedenime
Saklıyorum hatıranı, edep ve hayâ ile
Dağıttım o buruk sesini, bayramdır diye
Ağlarken sen orada, ben nasıl güleyim anne.

Turnalar gibi uçup ta, gel diyorsun
Küheylan misali çatlamamı bekliyorsun
Hasreti göklere yazmamı istiyorsun
Bayram günü, bağrındayım anne.

Burada çile ve dert var, acıları şerbet gibi
Gülen yüzünü özledim, açan güneş gibi
Buruk yaşasam da bayramı, bir mahkûm gibi
Belki kapındayımdır, bakar mısın anne.

AFRAN MURAT AYDIN