Kadın 2
Ayrılığı yüklenmiş bir başına yetim gölgeli kadın
Omuzlarına bozkırın urganını berkit’mişler yanık Yorgun bilmiş kendini dudağı uçurum patikada Sımsıkı sarılırmış iki dağın vurgun yemiş kaşına Sel alıp götüren ela bakışları kesilmiş sevdasına Gurbet diye,diye yaktığı türküler esirlik yarası Bir yusufcuğun pençesindedir hayalinin aynası Koca koca dağları şaşkın hele bakın şu çağıldıyana! Ne kadar umut varsa kırmış orman olacak yaşta! Kalmasın der gibi yuvasının temelinden hatıra Gülen yüzü kesilmiş gelmeyecek vuslata Bozkırın ortasında bir kadın yalan bu dünya da Erkan Altay |
KADIN; ANADIR.
KADIN; EVLATTIR..
KADIN Topraktır...
KADIN: VATANDIR...