Ruh oratoryosu
Ruh oratoryosu
kendi başına bir kişi bile değil,elbet gölgelerin dünyasında çarpışırken Tanımsız gövdeler de saklanır çekilir kanatları karnına, sus sakın ha! telaş kaplar her an yüreği aşınırken ölümün soluğu nizami vurmuş böğrüne hep kucak aranmış gizli tabakalarda başları düşmüş çocukların korkudan yontulur sessizce yalnızlık üzme bir cevizde kaçılır,kaçılır yağmurun içine, ta ki o deri değiştiren isimsiz gövdenin küçücük evine yırtılmış dudagı nur topu sevişirken onu doğuran tanrıya tapınmış, görünmüyor artık içinden geçenler öpüşerek büyüyen ürkek serçeler bir haber getirmiş sevdiğinden ruhu yara bere hayvansı bir ritimde kemirse kemirse bir daha kör cihetinden kandan geçilmez şimdi şafak doğurunca yetiş sevdiği kokla tarumar olmuş ruhundan. Erkan Altay |
................................... saygı ve selamlar..