Rahman-ı kıblem
Gönül dediğimiz kabe-i rahman
Aşkın dergahına niyaza durun Işığı kıbleye olalım mihman Ateşten gömleğe semahı sarın Manaya gerek yok mana âdemdir Enel Hakk babında âdem kadimdir İki cihan yokken kadim dedemdir Benliğinden geçip nefsinden arın Kendini bilenler kandilde yanar Özünü bilmeyen teninde donar Dü cihan mekânda Hakk bizi sınar Kutbu kitap insi ademde sorun Nadanın bildiği nefsine paşa Kâmil olan kişi girer savaşa Mürşit makamında başlar temaşa Müsahiple aşkın demine varın Sine-i sarayda eyle sözünü Birlik ateşinde yaktır közünü Sıfatında göster aslı cüzünü İyilik kötülük senin tek darın Yolun ikrarından şaşırıp dönme Yedi gök arşından tenine inme Batından zahire dönüp görünme Caneli söyledi divanı kurun |