DOYMAZ
Bir gül var uzakta solgun, derbeder;
Hiçlik dünyasını gezmeye doymaz. Gönlüm, şehla bakışlara göz eder, Gözler eşkâlini çizmeye doymaz. Yorgun gönül birden yalnız kalınca Ve de muhabbete bir dost bulunca, Hele de özünde sevgi olunca, Aşkı peteğinden süzmeye doymaz. Derin sessizlikte duyduğum figan Yüreğin çığlığı saydığım figan Şefkatle gönlüme koyduğum figan Kendi çığlığından bezmeye doymaz Odasının tülü ben olsam eğer, Alnının kâkülü ben olsam eğer, Bu gülün bülbülü ben olsam eğer, Kalemim yazdıkça yazmaya doymaz. İbrahim COŞAR |