On beş sene önce bir arkadaşımın başına gelen hadiseden etkilenerek,O tarihte yazılmıştır.
Saygılarımla..

Seni bu halinle,sever miyim sandın.
Dolaşıp kucakları,bana yamandın.
Yufka yüreğime,baktında yalandın.
Malımı ve mülkümü, gördün sulandın.

Senin iltifatına,önce inandım.
Mazbut, kendi halinde bir kadın sandım.
Yaptığın işvelere,az daha kandım.
Asıl maksadını,duyunca uyandım.

Safımdır belki,ama enayi sanma,
Yumuşak ahvalime,bakıp ta kanma,
Tövbekarım diyerek, yalandan yanma,
Adımı hiç bir yerde, bir daha anma,

Seni kabul etsem,giderdi hoşuna,
Dokunsam ses vermez di,vicdan tuşuna,
Çok da benziyorsun,yarasa kuşuna,
Öyle yüzsüzsün ki, tükürsem boşuna,

Kaldığın ev mi?,tıpkı bir batakhane,
yatak,yorgan yerde,adı yatakhane,
Geldiğin yer bel ki,eski kerhane,
Seni paklayamaz,hiç bir Gasilhane,

Yıkıl karşımdan da,görmeyeyim seni,
Çok uzağa git,duymayayım sesini,
Koklamıyayım,pis kokan nefesini,
kaybetmeyeyim,aklımın dengesini,

Bundan sonrası,artık beni aşıyor.
Benim dostlarım,hala buna şaşıyor.
Senin gibiler,bedavadan yaşıyor.
Sözlerim bitti,inan sabrım taşıyor.