Çıkmaz artık sokaklarım
Bir yerden bir yerlere gitmelerim sürüyordu yine
Hiç bitmiyordu içimdeki o arsız yolculuklar Yabancısı olduğum dünyalarda gezinmelerimden ibaretti sanki yaşam Yolu olmayan göçebe bir hayattı benimkisi Boşluk büyüktü içimde ölüme hasretti nefes alışlarım Ne aşklara nede dostluklara çıkmaz artık sokaklarım Sevincide acıyıda yeterince tatmıştı kalbim Bavulunu çoktan toparlamış gerçeğe yolcuydum ben Şiir-Edibe Toğaç |