hep keşkelerim oldun hayatta,
mutluluğa uzaktan baktırdı yokluğun..
öyle ağır yükler yükledi ki omuzlarıma,
bir adımlık derman bile bırakmadı yokluğun..
tökezledim düştüm de bilmem kaç kere,
uçurumun kenarına geldim,geldim de,
giderken ellerini de götürdün diye,
kucak açıp tutmadı yokluğun..
yüreğime acıyı sen sapladın,
elim erip de çıkartamadım,
gel,sen çıkar bari dedim yalvardım da,
sesimi sana duyurmadı yokluğun..
karanlıktayım dedim bak hep gece burası,
güneş olup aydınlattın da tüm yeryüzünü,
mum ışı kadar aydınlığı bile,çok gördü bana yokluğun..
benim kalbim sıcacıktı,yalnız senin için çarpardı,
katılaştı,buza döndürdü yokluğun..
dünya yaşanılacak bir yerdi benim için,
şükrederdim allaha yarattığı için,
artık ne dünya da gözüm var,
ne yaşamak muradım,
ölümü arattırdı bana yokluğun..
istersen karşına çıkmam bir daha,
affedip seni gelmem kapına,
ama şunu da bil ki bana,
başka bir sevgi aratmaz yokluğun..





emine rezzan sipahi