NE VARLIĞIN BELLİ NE YOKLUĞUN
Bırakmak mümkün mü seni
Her nefeste daha bir derin çekiyorum Birini yakıp birini söndürür gibi Yokluğunu soluyorum... Gülüşün yıllanıyor hayalimde Gözlerimi kapatıp seni düşlüyorum Düşüyorsun aklıma bir çığ gibi Aşkını içiyorum... Şu küçücük dünyamda Senden gayrısı yok biliyorum Yalnızlığım bir kor gibi İçin için yanıyorum... Baktıkça hüznüm vuruyor aksine İçime dolarken derin bir ah, susuyorum Sanki patlamış bir volkan gibi Denizlere akıyorum... Hiç doğmayacağını bildiğim halde Her seher vakti yolunu gözlüyorum Geceyi saran yıldızlar gibi Bir bir sönüyorum... Kaç zemheri geçti gelmedin Ben hep aynı yerde seni bekliyorum Yuvasız kuşlar gibi Kendimden göçüyorum Ne varlığın belli ne yokluğun Zahirimde yoksan, neyleyim hayalini Artık senden gayrı bir yol çiziyorum Umuda doğan bebeler gibi Yeniden doğuyorum... |
Kalemin susmasın
____________________________Selamlar