Uyandır ki Yanayım
Sarhoş naraların gecesi
Gözyaşı dolu annenin seccadesi Bir yanında ezan sesi Diğerinde rakı mezesi İki ayrı kutup hayatın çelişkisi Biraz inançlı biraz serkeş Yığınlarımı deşme yaşım daha çok genç Ne maneviyata nede dünyaya olamadım kardeş Emir sultan’ın avlusuna düşen Şadırvanlarla yüzüme gülen Geçmişim mi? geleceğim mi? Rakının buğusunda eriyip Fatihalar da gölgelenen Temize çıkmanın bahanesi mi? Dillenen Ne çok sözüm var… Ah babamla başlayıp anamla biten Hayat geçiyor… Kantarlarda dengeyi tutturamadan Bir yanım varlığını sorguluyor Diğer yanım bağırıyor… Ya varsa mahkeme-i Kübra’yı yaratan! İbrahim’in karıncasından utanır… Hatıralarım Kendime acımaktan… Usandım Yaradan! Gönlüme bir el atsan Ağlayamıyorum bile günahların ağırlığından Uyan desem de derin uykulara dalmışım Ki ben sana… Hiç şirk koşmadım! Sen… Uyandırmazsan! Uy/anamayacağım. Y/anamayacağım. Zühal Z… 10.05.08 |
spartalıprofessor tarafından 5/18/2008 1:27:36 PM zamanında düzenlenmiştir.