ÇEKİNTİYıldızların hışırtısını duyduğum gün köleliğimin farkına vardığım saatlerdi duvarda bir eşya zaman dünyada ne kadar ciddi şey varsa çekiniyorum sanki yolunda giden herşeyi ben bozacağım yeryüzü bir esir kampının çiçekli bahçesi papatya insanlığı kandıran bir Polyanna insanların her biri Hitler birbirimizi tutsak ediyoruz Koca bir geminin küreğini ben çekiyorum çekiliyorum sular gibi geride ölü balıklar bırakarak kurumuş bir yosunun koynunda vedalar yerçekimidir yerin dibine kadar ayrılık Yıldızların kaymadığını bildiğim gün köhneliğinin alnına vurduğumdur dünyanın evren bir kumbara biz de bozukluklarız giden olmadı gelen olmayacak... İlker ÖZDEMİR |
dünya kocaman bir çuval ama dünya çuvalın içindekilerden ibaret değil
işte, bunu anlamıyoruz. Bu nedenle gerçek yaşamla aramızda bir kopukluk oluyor indirgeniyoruz.
şiir naif bir şiir öyle naif ki yanıp sönen yıldızlardan bahsedecek kadar
yıldızların hışırtısı ta kulağıma kadar geldi
Yıldızların kaymadığını
bildiğim gün
köhneliğinin alnına vurduğumdur
dünyanın
evren bir kumbara
biz de bozukluklarız
giden olmadı
gelen olmayacak...
neden şair
neden gelenimiz gidenimiz olmuyor
bizi böyle dilsiz dalsız bırakan hangi sayfadır kapanmayan
sevgiyle