Sen tamamlayamadığım şiirimin gizli öznesisin,
O şiir hep yarım kalmaya mahkum,
Ve ben hep seni beklemeye..
Ben yanıp yanıp kavrulurken
Sevda ateşlerinde,
Yarım kalan bütün şiirlerim,
Her an seni özlemekte...

Dilimden;
Yıllanmış hasretim dökülmekte,
Kalemlerim kör olmuş sana,
Ağlıyor, sızlıyor, kırılıyor...
Kalemler yazmıyor adını yıllardır,
Düşman olmuş kağıda.
Ellerinden öpüyorum her sayfamın,
Adına küsmesin, yakmasın beni diye.
Ama ayrılığa ne çare...
Yudum yudum vuslat içirip,
Aşka susattı kalbimi...

Sen hiç bitmeyecek olan şiirlerimin başrolüsün,
Ben ise senarist.
Sen ilham kaynağımsın,
Ben senli olan cümlelere tamam olamadım.
Kuruluş eksikliğim sensin.
Hisler çaresiz....

Ben bir tek yüklem oldum,
Hep sonuncuydum.
Beni sona atan aşk,
Bizi bir cümle yapamadı.

Hep bekledim, sevdim, ağladım,
Düştüm şu hayatın çakıllı yollarında.
Sen hayatımın öznesi olup bir kaldırmadın beni.
Ben, yine bekledim, yine sevdim..
Yine dövdüm kalbimi.

Ellerim sensizdi,ben haykışlarda,
Ve gözlerim hala yollarda.
Ben ah ben, şimdi aklım kalbime kızıyor,
Kalbim ruhumu yaralıyor,
Ben kaçıyorum,
Ve kendimden yine kendime sığınıyorum....