GURBET
Bir ulu dost sandım derdimi bilen
Irmak olup ardıma aktın be gurbet Bozkırda bir kuru ota çevrilen Bağrımı çok nara yaktın be gurbet Bir hazan mevsimi çıkıpta yola Hüznünü toplayıp kustun bu kula Karşımda hasretle girip kol kola Canımı dişime taktın be gurbet Mazluma kapıyı kapatmak niye Bu mudur sendeki özge hediye Bir kere sormadın, neyin var diye Çakmağın sineme çaktın be gurbet Sözlerin kalbime, emsal-i diken Kaç yiğit zay(i) etti, tuzağın, şiken Bir zaman sırdaşım, yoldaşım iken Şimdi uzaklardan baktın be gurbet Mecruhi neylesin, zalim gurbeti Varsın ona kalsın, şanı, şöhreti Bana reva gördü sonsuz mihneti Hançerin kalbime soktun be gurbet Barış ARSLAN (Mecruhi) |
Varsın ona kalsın, şanı, şöhreti
Bana reva gördü sonsuz mihneti
Hançerin kalbime soktun be gurbet
Hüzün yüklü, çok güzel bir gurbet şiiri olmuş...
Gyrbetin her türlüsünü ve her halini çok derin bir anlatımla, hecenin lezzeti içinde,
akıcı bir üslupla ifade eden çok güzel şiirinizi yürekten kutluyorum...
Selam ve muhabbetlerimle...