Sayrı -I-
. .
Sonra bizi yaralarımızdan astılar. Yıkıp geçen pasif sancılar dolusu bir kuşak acı var kucağımda. Kuşkuların soğurduğu nedensiz bir öfkenin zayıf kanatlarından; seçimsizliğin ayrık taraflarına dışlanıyor hislerim. Ansızın çelişen mutlak bir payda bölünüyorum. Kucağımda zarif bedenler var kayıtsızlaştığım. . |