hiç mi hiç bir tek bile işimmişim olmaz
altı delik kevgirlerle
sır tutup değer bilmedikten sonra
sağlam bir temel kurulamaz ki o değişken ruhlularla
akıl başa gelse ki ne yetmişten sonra
iş işten çoktan geçmiş olur bu ahir zamanda

hokkabaz gibi kıvıranlar ne kadar da çok
bir ipte oynar dururlar maşallah
yalanlar hiç çıkmıyor ortaya yassıda
edep haya utanıp sıkılmak da yok
bin bir tilki gezer de durur karmaşık o kafalarda
iyilik hoşgörünün emaresi dahi yok
kötülük dersen haddinden fazla çok
kutsal olan değerler toz tutarken raflarda

sözün özü bir dirhem dersen insanlıkta kalmamış
Çıfıt’a çevirdiler her bir yanı
kimse de kimseyi tanımaz olmuş çıkar olmayınca
ne ahlak var ne iffet ortadan kalkmış desem yalan sayılmaz
arada ezilip de duruyor biçare çocuklar
herkes kendi öz menfaatindeyken
vicdandan bihabere rast gele

çıkışta meydana kabul ettiremedim özümü kimseye
fark nerede bilemedim bir türlü
her bir yanımız aynı gibi olsa da
uymadı huyumuz suyumuz kimseyle
tarihi eser gibi kalmışız ortamlarda nedense

tedavülden çoktan kalkmış olana
hükmü yok diye ilan vermek mi lazım ne
elveda derken insan olabilmenin değer ve ölçülerine…



(13.11.2017) AZAP…