Müjde
Gördüğümde inan ki birden inanamadım
Sanki mutlu bir haber yaklaştı koşar adım İki satır insanı böyle mutlu eder mi Her harfi mest edip de böyle hoşa gider mi Kaç defa okudum ben inan ki sayamadim Öyle bir lezzetti ki tadına doyamadım Gökyüzünden gönlüme geldi bir cemre düştü Etrafına masmavi kelebekler üşüştü Yağmur bulutlar rüzgar tanık oldu halime Akılları ermedi sır dolu ahvalime Her bir sözcük kalbimde ince ince demlendi Okudukça gözlerim duygulanıp nemlendi Dedim ki cancağızım hoşgeldin vuslatına Gurbetlik yakışsa da Yusufluk fitratına Sen ki Züleyha’ya sır Yakubaysa sabırsın Dön ki gönüllerdeki prangalar kırılsın Haberinle dağıldı dünyamdaki kör duman Böylesi bir müjdeyi kaldıramaz asuman Minicik mum alevi sönmemişti içimde Dönüşünü bekledi can çekişir biçimde Dön ki harın şulesi daha kuvvetli yansın Dön ki gönül ülkemden yusufçuk havalansın Beyazmelek/12.11.2017 |