ÖLÜM
Bilinmez sondur ondan korkarlar
Yaşarken bedenin sönmesi ölüm Bel bükülür dil sürcer saçlar karlar, Tek başına yolculuğa çıkmaktır ölüm. Korku salar ürperti verir kara kalplere, İnme iner dünya durur sızı gönüllere, Ecel terleri döktürür titreme gelir ellere, Bağlar dilleri gözleri kaydırır acı ölüm. Bahanesi çoktur bilinmez yerden gelir, Dağda, Taşta, uykuda, oynaşta gelir, Genç, ihtiyar demez zamansız ah gelir, Ocakları söndürür aman vermez ölüm. Soldurur beti benzi alır koymaz fer, Koyarlar mezar diye toprak altı bir yer, Ahlar Vahlar nafile herkez bırakıp gider, Tüm sevgililerden koparır alır ölüm. Ahmet Ali’m boşuna dövünüp durma, Aşığın maşuga kavuştuğu yer ölüm, Et tövbeni kul ol Rabbine gafil olma, Vuslata ermenin kurtuluşun adıdır ölüm. Ahmet Ali canbaz 08.11.2017 |
Kaleminize sağlık.
Teşekkür ve saygılarımla.