SİSSİS Menekşe kokulu bir akşam üstüydü Geçiyorduk seninle ömrün bir yerinden Yıldızlar sökün sökün yağıyordu geceye Ağlıyor gibiydi gökyüzü Buğulu görüş mesafesi kısalmış gecenin sonunda Kırağıya dönen sisin ayaz silüeti sinmiş İstanbul’a Aydınlık bir sabah beklerken Bir de poyraz çıkmış ardından Meğer, güneş küsmüş insanoğluna. Hacer SARIGÜL |