son gülüş
hayata en son gülümsediğim de,
mevsimler bahara dönüyordu, ağaçlar sıkılıp kahverengilerinden, beyazlarını giymeye hazırlanıyordu, yağmurlar buğday ekiyordu tarlalara, leylekler yuva yapma telaşında.. baharın geldiğini sanıp, hayata sarılmaya hazırlanıyordum ki dört elle bende benim baharım değilmiş meğer gelen kış başladı bir kaç gün sonra zaten kar yağdı saçlarıma, mevsimini şaşırmış kar taneleri, kapattı bahara çıkan bütün yollarımı öylece baka kaldım gidenlerimin arkasında... emine rezzan sipahi |