Gerçeğe dönmeyen rüyalarımda yaşatırım,
Ay gibi karanlığın, sessizlik ve dinginliğinde,
Gecenin kasveti ve buğular, bakışınla erirdi,
Gamzelerinin, ruha açılan, sisli penceresinde…


Olgun, tatlı sesin, tutkuyla aşkı imzalıyordu,
Bir zamanlar bana, bir kadın gibi bakıyorken,
Çok kısa-çok minik, bir kalp atışı süresince,
Nükteler fısıldar nitelikte, sözler akıyorken...


Bazen bir şehirde, bazen denize gömülü,
Anılar, koridorunda, ayrılığa kapı açarken,
Duvar üstünde sinek, dokunmadan uçardı,
Titreyen, çocuk kalbime, sahiplikten kaçarken…


Seni hiç var olmamış gibi düşünemem ki,
Ruhumda bir çok dikiş izleri mevcuttur,
Kulağa hoş gelen o seslerin hani nerede?
Dinlet bir kere daha, tüm dertleri unuttur…


Kanatlar çırparak, avucunda güvercinken,
Döküldüyse göz yaşlarım, döndüyse tere,
Ne sen Leyla olurdun, ne de ben Mecnun,
Gönülden olup, ne olurdu, sevsen bir kere…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.