Denizciler, yolunu, yıldızlara göre ayarlar,
Yıldızım kayboldu, unutmak zorundayım,
İdeallerime hiçbir zaman ulaşamayacağım,
Işığım kayboldu, unutmak zorundayım...

Sadece şu hayal dünyamı zenginleştirdin,
Ben de var olan, gülen gözlerimi yitirdin,
Aşkımı yaşatmadan, gittin, yedin bitirdin,
Kalbime kıysanda, unutmak zorundayım...

Bir kibrit ışığı kadar bile aydınlık vermedin,
Sevinçten çok keder verdin, aşkını sermedin,
Sevgilinin vefasızlığı, başka bir şey dermedin,
Ayrılığın, gurbet gibi, unutmak zorundayım...

Baki kalmaz, bu gençlik, bitmez mi sandın,
Bendeki aşk, iki-üç saatte bitmez, aldandın,
Türlü oyunları oynayarak, aslında kandın,
Gösterdiğin o seni, unutmak zorundayım...

Uzun bir baş ağrısı gibi kaldın, yolun dar,
Bu adaletin, kasıtlı, sanki almışım intizar,
Adaletin yasalarında bile, adaletsizlik var,
Adaletsizliği, seni de, unutmak zorundayım...

Deniz kenarında dalga eksik olmaz, gün gibi,
Bu kendi ruhumun serüveni, görünmedi dibi,
Sanki bir yerden kaçmışsın, kaçacakmış gibi,
O neşesiz günlerini, unutmak zorundayım...

Nice yılda akasyalar, ıhlamurlar çiçek açsada,
Onca sonbaharlarda, ağaçlar yaprak saçsada,
Gittin gideli, ben de, bütün uykular kaçsada,
Bir aşkını, bir seni, unutmak zorundayım...




Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.