Bilinmezlerin eşiğinde bir Osmanlı.
Bir devlet ki düşmanlar sarmış dört bir yanı.
Kadın, çocuk demeden savaştık yıllarca.
Direndik, gördü gücümüzü Avrupalı.

Bak Çanakkale’ye gör mucize zaferi.
Dize getirdik Fransız ve İngiliz’i.
Anadolu işgal altında kan ve revan.
Vermedik yine de Sakarya’yı, İzmir’i.

Hangi millet dayanır bu savaş haline ?
Bir daha güneş doğmayacak mı üstüne?
Ellerde Kur’an dillerde tek bir kelime.
Ölüm geliyor her saniye göre göre.

Bir iman ki kat kat doluyor göğüslere.
Can yoldaşın ölüyor kazdığın siperde.
Ağlama, düşman fırsat kolluyor arkadan.
Kazandık bu ülkeyi topla süngülerle.

Ordulara bir kuru ekmekti kumanya.
Dolmuyordu bir türlü, yarımdı matara.
Üstüne bastığı bir avuç toprak için
Yılmadı Mehmedim savaştı aç karnına.

Pek de zaman geçmedi savaşın ardından.
Mustafa Kemal’in aklında yine bir plan.
Cumhuriyeti ilan edeceği zaman
Kurdu büyük Türkiye cumhuriyeti ni.

Mustafa Kemal ne büyük askermiş öyle.
Yeni Türkiye’yi emanet etti bize
Atalarımızdan miras kalan cennet vatanı,
Gözün gibi koru genç, verme kimselere.

Erdem SÖNMEZ..