Şeytan Acımaz meleklereANNE İt sürüsü geliyor ortalık toz duman Sokul kanatlarımın altına Kan yüzüne bulaşmadan Güneşe kara çaldı Ay kırmızı Bombalar patlıyor mahşer yeri dört bir yan Çeliğin soğukluğu uzak dur benden Kırılıyor kanatlarım, lanet okuyorum Yüzü olmayan adam Ben yüzümü ayaklarının altına koyuyorum Çek ellerini tetikten Kurşunlar yağıyor tutamıyorum Göğsümde gülüm soluyor Güneş nerde su nerde bulamıyorum Tanrım korkuyorum Avuçlarımdan kayıp gidiyor yavrum Cılız bir ses dilinde son kez anne Bedeninden ruhuma sızan Sıcak bir ıslaklık Ciğerimi yakıyor bu koku Canım gidiyor ben tükeniyorum Ve Savaşın ortasında bir melek daha uçuyor sema ya Çocuk Ağlama anne korkma artık Güneş doğdu bak Kırık olmayan salıncaklar var burada Hadi gel salla beni Her yanda gülen yüzlü çocuklar var anne Gökyüzünde kuyruğu sağlam uçurtmalar uçuyor Bak bahar da gelmiş nasıl güzel kokuyor çiçekler Yalnız tuhaf bir şey var anne Neden burada sadece çocuklar var? Bir ana için en büyük acı evlat acısı bir evlat için en büyük yokluk anasıdır ŞEV Fotoğraf:sol görsel /İrfan Ertel (netten alıntı) |
Ve Dünyaları karartılan yavruların gerçek dramları!
İçim burkularak okudum. Yüreğine sağlık.
Tebrik eder, selamlar, saygılar sunarım.