ilk buluşmamızı hatırlıyor musun
soğuk bir kış günüydü
üzerimde takım elbise vardı
yakamda kırmızı bir karanfil.

görür görmez tanımıştım seni
bir peri kızı gibiydin
gülüyordu gözlerin
merhaba diyerek tuttum ellerini
kalbim duracak gibiydi.

kanadından yaralı bir kuş gibi
titriyordum,
soğuktan buz kesse de bedenim.
üşümekten değildi titremelerim
konuşamıyordum adeta tutulmuştu dilim.
kaçamak bakışlarla gözlerinde eriyordum.
yürüyorduk gözlerden ırak yerlere
çiselemeye başlayan yağmur eşliğinde.

ilk çayımızı içmiştik seninle
salaş bir balıkçı kulubesinde
sorular soruyorduk birbirimizi tanımak için
kısa da olsa anlatıyorduk öz geçmişimizi
unuttun mu yoksa ilk öpüşmemizi?
lise öğrencileri gibiydik ikimiz de
kızarıyordu yüzümüz nefeslerimizi hissettiğimizde.

zaman su gibi akıp geçiyordu
saatin akreple yelkovanı
sanki bizimle dalga geçiyordu
geç oldu kalkmam lazım dedin
uğurlamak istedim elvermedi yüreğim
nereden bilebilirdim ki
ilk ve son buluşmamız olacağını
bende tatlı bir anı bırakacağını ...



Refik
26 . 10 . 2017
İstanbul