İtirafBir yerden başlamalı diye düşünmedim değil. O kadar çok anlatacak şeyim var ki. Kelimelerin yetip yetmeyeceği soru işaretleri bırakıyor Zihnimin gönül köşesinde. Bunca zamandır Bunca dönemden Bunca hadiselerden geçtim. Hiç böyle olduğum yoktu. Gönlümde, karnımda toktu. Sahte doygunluk veren bir nimetmiş aşk halbuki. Acıkınca da bulunmuyor öyle gerekli besin maddeleri... “insan hakkettiğini yaşar” demişler. Utancımdan aynaya bakamıyorum. Koyverdim her şeyi bir kenarda duruyor. Kalkıp ayağa yeniden yola koyulamıyorum Günlerden bu yana Her an yana yana Gözyaşları, gülüşler bir yana Kendimi bulamıyorum. Ağır geldi bu yük Attım üstümden taşıyamadım. Yaram çok derindi ama İçin için kaşıyamadım. Sınava çalışmadan, sınava tabi tutulmakmış hayat. Sen düşün artık vereceğin hesabı Ben hazırım yüzleşmeye yarınlarla. Dünya büyük derler inanma! Kendin kadardır dünyan. Ne kadar nefes alırsan, O kadar bahşedilmiştir hayat sana. Ama yaşarken ölmek var ya. O şimdi bambaşka… 2011-Eylül |