duvar
kolların ne kadar uzunmuş meğer senin
çok uzaklarda da olsan,sarıp sarmalıyormuşsun, üşümeyişim ondanmış benim şimdi,yağmurlar da benim için karlar da,yalnız benim için yağıyormuş gibi güneşin gücü yetmiyor ısıtmaya,buz tutmuş yüreğimi sırtını yasladığı duvarı yıkılmış sarmaşığım ben benim olduğunu sanıyordum, parlak yaprakların, rengarenk çiçeklerin, duvarlar da çiçek açarmış oysa, bilmiyormuşum.... emine rezzan sipahi |
güzeldi