SON MEKTUP..
Bu sana son mektubum
Diye başlar cümleler O an dizeler yanar Kalem tutuşur Dışarıda yağmur yağar alev alır Genizleri yakan Kavruk bir esinti başlar Harfler öksüz kalır savrulur Cümleler boğulur dile gelmez olur.. Başladığı gibi bitmez Son cümle gelmez Hoşçakal yazamaz Ağzında metal soğuk Küf kokulu bir tad Boğazına düğümlenir anılar Her söz sıra dağlar gibi uzar Uzağa atar yazanı Milattan kalma duygular İki bin yıl geriden gelir.. İçinden çeker alır soğuk cümleyi Mecalsiz halsiz yere düşer gibi Övgüsüz sövgüsüz sevgisiz Söyler son sözünü Hoşçakal hoşçakal hoşçakal.... Necip Kahraman |